"آنها که تن به هر ذلتى مى دهند تا زنده بمانند، مرده هاى خاموش و پلید تاریخند و ببینید آیا کسانى که سخاوتمندانه با حسین به قتلگاه خویش آمده اند و مرگ خویش را انتخاب کرده اند - در حالى که صدها گریزگاه آبرومندانه براى ماندنشان بود و صدها توجیه شرعى و دینى براى زنده ماندن شان بود - توجیه و تأویل نکرده اند و مرده اند، اینها زنده هستند؟ آیا آنها که براى ماندنشان تن به ذلت و پستى، رها کردن حسین و تحمل کردن یزید دادند، کدام هنوز زنده اند؟
آدمهای بزرگ درباره ایدهها سخن میگویند،
آدمهای متوسط درباره چیزها سخن میگویند،
آدمهای کوچک پشت سر دیگران سخن میگویند.
آدمهای بزرگ درد دیگران را دارند،
آدمهای متوسط درد خودشان را دارند،
آدمهای کوچک بی دردند.
آدمهای بزرگ عظمت دیگران را میبینند،
آدمهای متوسط به دنبال عظمت خود هستند،
آدمهای کوچک عظمت خود را در تحقیر دیگران میبینند.
آدمهای بزرگ به دنبال کسب حکمت هستند،
آدمهای متوسط به دنبال کسب دانش هستند،
آدمهای کوچک به دنبال کسب سواد هستند.
آدمهای بزرگ به دنبال طرح پرسشهای بی پاسخ هستند،
آدمهای متوسط پرسشهایی را میپرسند که پاسخ دارد،
آدمهای کوچک میپندارند پاسخ همه پرسشها را میدانند.
آدمهای بزرگ به دنبال خلق مسئله هستند،
آدمهای متوسط به دنبال حل مسئله هستند،
آدمهای کوچک مسئله ندارند.
آدمهای بزرگ سکوت را برای سخن گفتن برمیگزینند،
آدمهای متوسط گاه سکوت را بر سخن گفتن ترجیح میدهند،
آدمهای کوچک با سخن گفتن بسیار، فرصت سکوت را از خود میگیرند.